ناسا چیست؟ پروژه ها + پاسخ به سوالات در مورد ناسا

در این مقاله قصد داریم در مورد سازمانی نام آشنا به نام ناسا (NASA) با شما حرف بزنیم. اینکه اصلا ناسا چیست و چه اهداف و ماموریت هایی دارد و این سازمان چه ماموریت هایی از ابتدا تا الان داشته است. همچنین شما می توانید جدیدترین اخبار ناسا را در همین صفحه دنبال کنید. این مقاله به صورت مرتب توسط تیم ای نیوز مدیا بروز رسانی می شود تا به هر سوالی که در مورد ناسا در ذهن دارید پاسخ داده شود.

ناسا چیست؟ ناسا چگونه ناسا شد؟

اداره کل ملی هوانوردی و فضا (National Aeronautics and Space Administration) که به اختصار ناسا (NASA) گفته می شود. سازمانی مستقل در قوه مجریه ایالات متحده آمریکا است که مسئولیت برنامه‌ریزی در حوزه‌ برنامه های فضایی و تحقیقات مکانیک پرواز و هوافضا را بر عهده دارد. محل ناسا یا مرکز فرماندهی ناسا که به آن دو میدانگاه استقلال هم گفته شده، مقر اصلی ناسا است که در واشینگتن، دی. سی آمریکا قرار دارد.

پروژه های ناسا از ابتدا تا کنون

در این قسمت از مقاله قصد داریم پروژه هایی که ناسا در حوزه فضا و برنامه های فضایی انجام داده است را به شما معرفی کنیم.

نورث امریکن ایکس-۱۵:

ناسا کار خود را با نورث امریکن ایکس-۱۵ آغاز کرد و هشت خلبان در این پروژه توانستند خود را به زیر مدار زمین برسانند. در واقع نورث امریکن ایکس-۱۵ یک موشک-هواپیمای اَبَرصوت پژوهشی ساخته شده توسط ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا به عنوان بخشی از سری هواپیماهای ایکس بود که از موتور راکت به عنوان پیشرانه استفاده می‌کرد.

اکسپلور 1:

اکسپلورر ۱ نخستین ماهواره فضایی ناسا بود که در سال ۱۹۵۸ میلادی به فضا پرتاب شد. وزن این ماهواره ۱۳/۹۷ کیلوگرم و ارتفاع حضیض آن ۳۵۸ کیلومتر و ارتفاع اوج آن ۲۵۵۰ کیلومتر بود.

پروژه مرکوری:

برنامه فضایی مرکوری یکی از پروژه‌های فضایی ناسا بود که یکی از مهم‌ترین دستاوردهای آن، ارسال نخستین فضانورد آمریکایی (جان گلن) و نخستین فضانورد آمریکایی در مدار زمین (آلن شپارد) بود. در واقع آلن شپارد طی برنامه مرکوری-رادستون ۳ که یکی از مأمویت‌های برنامه فضایی مرکوری است توسط ناسا در تاریخ ۵ مه ۱۹۶۱، به‌سوی فضا پرتاب‌شد. طی این مأموریت یعنی مرکوری-رادستون ۳ ، آلن شپارد برای نخستین‌بار از آمریکا به‌سوی فضا پرتاب‌شد.

در ارتباط با جان گلن باید اضافه کنیم که این شخص در ۲۰ فوریه ۱۹۶۲ با مرکوری-اطلس ۶ که آن هم بخشی از پروژه مرکوری محسوب می شد به فضا پرتاب شد و در کمتر از ۵ ساعت، ۳ بار پیرامون کره زمین گردید و تبدیل به نخستین آمریکایی شد که پیرامون زمین می‌گردد.

پروژه جمنای

پروژه فضایی جمنای یکی از پروژه‌های فضایی ناسا در زمان مسابقه فضایی میان شوروی و آمریکا بود. این ماموریت‌ها در سال‌های دهه ۶۰ میلادی، و قبل از پروژه آپولو به وقوع پیوستند، و هدفشان ارتقا بخشیدن و بهینه سازی دانش و تکنیک‌های انتقالات مداری بود. جالب است بدانید که این پروژه یعنی جمنای دستاوردهایی مثل نخستین مانور مداری، اتصال و پهلوگیری فضاپیما و نخستین راهپیمایی فضایی آمریکا را به همراه داشت.

پروژه آپولو

پس از پروژه جمینای، ناسا پروژه آپولو را راه‌اندازی کرد که این پروژه یکی از شناخته ‌شده ‌ترین پروژه‌های علمی تاریخ آمریکا و جهان بوده‌است. در ۲۱ ژوئیه ۱۹۶۹، نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در طول مأموریت آپولو ۱۱ بر کره ماه گام نهادند و تبدیل به نخستین انسان‌هایی شدند که بر ماه گام برمی‌دارند. طی پروژه آپولو، ۱۲ فضانورد مرد بر ماه گام نهادند. پس از مأموریت آپولو ۱۷ که بازپسین سفر بشر به ماه بود، دیگر پای هیچ انسانی به ماه نرسید.

اسکای‌لب

ایستگاه فضایی اسکای‌لب نخستین ایستگاه پژوهشی ناسا در فضا بود که این ایستگاه بین سال‌های ۱۹۷۳–۱۹۷۹ در مدار زمین قرار داشت.

پروژه آزمایشی آپولو–سایوز

پروژه آزمایشی آپولو–سایوز نخستین مأموریت فضایی مشترک بین آمریکا و شوروی و نخستین همکاری فضایی بین‌المللی بود. این مأموریت در ۲۴ تیر ۱۳۵۴ (۱۵ ژوئیه ۱۹۷۵) آغاز شد و در طی آن، فضاپیمای آمریکایی آپولو و فضاپیمای روسی سایوز در مدار زمین به هم متصل شدند و فضانوردان آن‌ها باهم عملیات مشترکی را به انجام رساندند.

برنامه شاتل های فضایی

این پروژه شامل ۱۳۵ پرواز فضایی بود و فاجعه‌های چلنجر و کلمبیا را هم به همراه داشت.

مشارکت در ایستگاه فضایی بین المللی

ایستگاه فضایی بین‌المللی یک ایستگاه فضایی است که با مشارکت بیش از ۱۵ کشور ساخته می‌شود. این ایستگاه فضایی در مدار نزدیک زمین و در ارتفاع ۳۳۰ تا ۴۳۵ کیلومتری از سطح زمین در حرکت است. سرعت آن در مدار برابر ۲۷۶۰۰ کیلومتر بر ساعت است. این ایستگاه هر ۹۳ دقیقه یک مرتبه به دور زمین می‌چرخد که در مجموع، ۱۵/۵ مرتبه مدارگردی روزانه اطراف زمین دارد.

تلسکوپ جیمز وب

یکی از تاریخ ساز ترین تلسکوپ هایی که توسط ناسا ساخته و با موفقیت به فضا ارسال شد، تلسکوپ جیمز وب بود. این تلسکوپ 100 برابر قوی تر از تلسکوپ هابل است و قرار است اطلاعات شگفت انگیزی در اختیار ما قرار دهد. اطلاعات کامل تلسکوپ جیمز وب را در این مقاله مطالعه بفرمایید.

ناسا چه رشته هایی را می پذیرد؟

بسیاری از افراد رویای سفر به فضا به عنوان یک فضانورد را دارند و برای تحقق این رویا نیازمند تحصیلات آکادمیک در این حوزه هستند حتی می توانند برای ورود به ناسا در یکی از رشته های زیر را انتخاب کنند. کارمند ناسا شدن مراحل خاص خودش را دارد و در مورد اینکه ناسا چه کسانی را می پذیرد می بایست شرایط خاصی بررسی شود.

ورود به ناسا شرایط خاص خودش را دارد و ناسا کسانی را می پذیرد و به عنوان کارمند ناسا قبول می کند که در رشته های زیر تحصیل کرده باشد.

دکترای نجوم:

رشته نجوم یا اخترشناسی به مطالعه علمی ستارگان، سیاره‌ها و دیگر اجسام تشکیل‌دهنده جهان می‌پردازد. اخترشناسان از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط کاوشگرها و تلسکوپ‌ها برای توسعه نظریه‌هایی در مورد جهان هستی و به وجود آمدن اجسام آسمانی استفاده می‌کنند.

دکترای فیزیک:

فیزیک، زمینه علمی مطالعه در مورد ماده، انرژی، زمان و فضا است. فیزیکدانان هرچیز از اتم‌های کوچک و مولکول‌ها گرفته تا ماده و انرژی را در سرتاسر جهان مطالعه می‌کنند. زیرشاخه‌های فیزیک شامل فیزیک ماده متراکم، فیزیک ذرات، فیزیک هسته‌ای و فیزیک پزشکی می‌شوند. برخی شاخه‌های فیزیک نظری هستند و به‌بیان مفهومی پدیده‌ها می‌پردازند.

کارشناسی علوم اتمسفریک:

هواشناسانی که وضعیت آب و هوایی را برای اطلاع‌رسانی در شبکه‌های تلویزیونی پیش‌بینی می‌کنند، تنها بخشی از افراد فعال در حرفه هواشناسی هستند.

کارشناسی زیست‌شناسی:

بیولوژی یا زیست‌شناسی علم مطالعه موجودات زنده است. این علم به مطالعه رشد، ساختار، سیر تکامل و عملکرد موجودات مختلف می‌پردازد. زمینه‌های مختلف زیست‌شناسی عبارتند از زیست‌شناسی حیات وحش، جانورشناسی، میکروب‌شناسی، بیوشیمی و بیوفیزیک. تحصیلات عالی در زمینه زیست‌شناسی و علوم وابسته می‌تواند باعث دستیابی به فرصت‌های شغلی بسیاری شود. طبق آمار دفتر BLS نزدیک به ۲۱ درصد زیست‌شناسان حیات وحش و ۱۲ درصد میکروب‌شناسان در آمریکا برای دولت این کشور کار می‌کنند.

لیسانس مهندسی هوافضا:

علاوه‌بر دانشمندان، ناسا سالانه تعداد زیادی مهندس استخدام می‌کند که با کمک اصول علمی و ریاضی به حل مشکلات دنیای واقعی بپردازند. مهندسی هوافضا شاخه‌ای از مهندسی است که بر طراحی و ساخت سازه‌های هوایی و فضایی تمرکز دارد. مهندسین هوافضا عموما یکی از دو تخصص هوایی و فضایی را انتخاب می‌کنند.

لیسانس مهندسی کامپیوتر:

یکی از شاخه‌های مهندسی، مهندسی سخت‌افزار کامپیوتر است که اصول مهندسی را بر روی کامپیوترها پیاده می‌کند. بر خلاف توسعه‌دهندگان نرم‌افزار که بر روی کاربردها و برنامه‌ها تمرکز دارند، مهندسین سخت‌افزار بر روی قطعات فیزیکی سامانه‌های رایانه‌ای کار می‌کنند. دانشجویان این رشته در مقطع کارشناسی سرفصل‌هایی را می‌گذرانند که اصول مهندسی برق را با مطالعات گسترده در زمینه علوم کامپیوتر ترکیب می‌کند، بنابراین باید بر ریاضی و علوم پایه تسلط خوبی داشته باشند.

لیسانس مهندسی برق:

مهندسی برق شاخه‌ای از مهندسی است که به طرحی و ساخت تجهیزات الکتریکی می‌پردازد. مهندسین برق باید نحوه طراحی و ساخت سامانه‌های الکتریکی پیشرفته را تعیین کنند و در این روند نیازهای مشتری، ملاحظات مالی و هزینه‌های نگه‌داری را در نظر بگیرند.

لیسانس مهندسی مکانیک:

وظیفه مهندسین حل مشکل است و در این میان مهندسین مکانیک نقش آچار فرانسه را در بین مهندسین دارند. مهندسی مکانیک از گسترده‌ترین شاخه‌های مهندسی بوده و به ساخت ابزارهای مختلف مکانیکی می‌پردازند.

فوق دیپلم مهندسی هوافضا:

مهندسین هوافضا که بر روی پروژه‌های عظیم کار می‌کنند نمی‌توانند همه کار را به تنهایی انجام دهند. تکنیسین‌ها که دروس فنی را گذرانده‌اند اما تحصیلات آکادمیک گسترده ندارند، معمولا نقش اجرایی را برای مهندسین هوافضا ایفا می‌کنند. معمولا مدرک کاردانی مهندسی هوافضا در همان دانشگاهی که مقطع کارشناسی تدریس می‌گردد ارائه می‌شود. برای اخذ این مدرک دانشجویان باید دروسی در زمینه علوم پایه، جبر و مثلثات، مقدمه مهندسی هوافضا و علوم انسانی بگذرانند.

کاردانی اویونیک:

هنگامی که تجهیزات الکترونیک پیچیده سازهای‌های هوایی و فضایی نیاز به تعمیر داشته باشد چه کسی دست به کار می‌شود؟ نوعی تکنیسین که وظیفه آن نصب، نگه‌داری و تعمیر این نوع تجهیزات است. تکنیسین‌های اویونیک (Avionics) هم روندهای معمول برنامه‌ریزی‌شده برای نگه‌داری از تجهیزات انجام می‌دهند و هم تعمیرات ضروری ناشی از اشکال در عملکرد و دیگر مسائل را به عهده دارند.

لیسانس حسابداری:

تمامی شغل‌های صنعت فضایی با مهندسی و علوم پایه مرتبط نیستند؛ به عنوان مثال حسابداری یکی از شغل‌هایی است که در ناسا مورد نیاز می‌باشد. حسابدارها در زمینه کسب و کار و مسائل اقتصادی متخصص بوده و مسئول ثبت وضعیت اقتصادی یک سازمان هستند. یک حسابداری باید علاوه بر تهیه اظهارنامه‌های مالی، ثبت اسناد درآمد، جریان مالی و تغییرات سهام، قادر به رفع نواقص حسابرسی و تشخیص هرگونه کلاهبرداری باشد. در مقطع کارشناسی حسابداری دانشجویان دروسی از جمله اصول حسابداری، حسابرسی داخلی، ارتباطات کاری و قوانین کسب و کار را می‌گذرانند.

کارشناسی ارتباطات:

هر سازمان فضایی به متخصصین ماهر رسانه و ارتباطات نیاز دارد که دستاوردهای فضایی خود را به اطلاع عموم مردم برساند. نویسندگان فنی نقش مهمی را در بخش روابط عمومی و ارتباطات ناسا ایفا می‌کنند. این افراد باید به میزانی روی مباحث فنی و پیچیده فضایی تسلط داشته باشند که بتوانند آن‌ها را برای مخاطبانی بدون پیش‌زمینه‌های علمی توضیح دهند.کارشناسان ارتباطات ناسا از روش‌های مختلفی برای ارائه اطلاعات استفاده می‌کنند؛ از مقاله‌های علمی گرفته تا دستورالعمل‌های ساده. نویسندگان فنی علاوه‌بر دانستن مهارت‌های ارتباطی باید اطلاعاتی در مورد زمینه فنی که در آن فعالیت می‌کنند، داشته باشند.

کارشناسی روابط عمومی:

وقتی یک سازمان دولتی فعالیت‌های خود را به صورت آشکارا دنبال می‌کند، عموم مردم نسبت به پروژه‌های آن کنجکاو شده و از خود علاقه نشان می‌دهند. استخدام متخصصان روابط عمومی باعث کسب اعتبار برای یک شرکت یا سازمان می‌شود. آن‌ها با مدیریت دقیق ارتباطات مکتوب، سخنرانی‌ها و دیگر پیام‌هایی که یک تصویر مطلوب از شرکت به نمایش می‌گذارد، به این مهم دست پیدا می‌کنند. در مقطع کارشناسی روابط عمومی دانشجویان سرفصل‌هایی از جمله اصول نظری و عملی روابط عمومی، طراحی پیام‌های روابط عمومی، نویسندگی روابط عمومی، ارتباطات راهبردی، روابط رسانه‌ای، بازاریابی، تبلیغ و روزنامه‌نگاری را می‌گذرانند.

لیسانس سینما:

احتمالا کارگردانان و تهیه‌کنندگان سینما را بیشتر با فیلم‌های بلاک باستر و تئاترهای پرزرق و برق بشناسید تا اکتشافات فضایی. اما این متخصصین حوزه سرگرمی، در برنامه‌های آموزشی ناسا نیز نقش دارند. کارگردانان در واقع ذهن خلاقی پشت آثار هنری بصری هستند؛ خواه یک فیلم سینمایی پرهزینه باشد یا یک فیلم آموزشی برای دانش‌آموزان. تهیه‌کنندگان نیز بر روی جنبه‌های مالی و تامین بودجه مورد نیاز پروژه تمرکز دارند.

لیسانس عکاسی:

در ناسا وجود عکاسان باتجربه برای ضبط نقاط عطف برنامه فضایی و عکاسی از دستاوردهای اکتشافات فضایی ضروری است. عکاسان ناسا نه از خود فضا، بلکه از فعالیت‌های فضایی این سازمان عکاسی می‌کنند و نقشی مهم در ثبت تاریخچه این سازمان دارند. طبق آمار BLS، عکاسان ناسا سالانه به‌طور متوسط درآمدی در حدود ۳۱۷۰۰ دلار دارند.

یک فضانورد در ناسا چقدر حقوق می گیرد؟

ناسا یک سازمان دولتی است و بنابراین دستمزد کارکنان آن (از جمله فضانوردان) با توجه به زمان در فضا یا تعداد مأموریت‌ها تعیین نمی شود. آنها مانند هر کارمند دولت آمریکا، سالانه بر اساس سطح GS (مقیاس دستمزد خدمات دولتی ایالات متحده) حقوق سالیانه دریافت می‌کنند.

بر اساس نرخ های مصوب سال 2018، یک فضانورد تازه کار با رتبه GS-12‌ و سابقه کاری و عملکرد «ردیف 1» ممکن است هر سال 63 هزار و 600 دلار دریافت کند. حقوق این فضانورد پس از چند سال سابقه کار و عملکرد درخشان ممکن است مشمول رتبه GS-12 و ردیف 10 شده و به مبلغ 82 هزار 680 دلار در سال ارتقا پیدا کند.

فضانوردان شایسته تر در رتبه حقوق و دستمزد GS-13 و سابقه کار ردیف 1 ممکن است از همان سال اول 75 هزار و 628 دلار به ازای هر سال دریافت کنند و پس از گذراندن چند سال در سازمان به سابقه کار ردیف 3 ارتقای درجه داده و 98 هزار و 317 دلار حقوق بگیرند.

البته یکی از فضانوردان بازنشسته ناسا در مصاحبه با بیزنس اینسایدر گفت که فضانوردان به هیچ وجه به رتبه های GS-12 و GS-13 محدود نمی شوند. این افراد بر اساس سمت، مسئولیت و عملکردشان در ناسا ممکن است حتی به رتبه حقوق GS-15 و ردیف سابقه کار 10 نایل شوند و سالی 120 هزار دلار دریافت کنند.

افراد ایرانی که در ناسا کار کرده اند و می کنند؟

در ارتباط با افراد ایرانی که در ناسا کار کرده اند آمار عجیب و شگفت انگیزی وجود دارد. به طوری که طبق گزارش ها آمده؛ حدود 70 الی 80 ایرانی در ناسا فعالیت دارند و طبق آخرین آماری که گرفته شده و در روزنامه space چاپ شده 43 درصد از کادر پژوهشی ناسا از پژوهشگران ایرانی می باشند! ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که بدانیم؛ دکتر مصطفی چمران سردار شهید جبهه های خوزستان و جنگ های نامنظم چریکی نیز از نوابغ ایرانی بود که در هنگام تحصیل در آمریکا در یکی از بخش های ناسا فعال بود.

در ادامه به معرفی سرشناس ترین ایرانی هایی که در ناسا فعالیت دارند، اشاره می کنیم.

پروفسور محمد جمشیدی: مدیر برنامه های داخلی ایستگاه فضایی ناسا و همچنین مدیر کنترل تکنیک ایستگاه فضایی ناسا

 فیروز نادری: مدیر برنامه اجرایی منظومه شمسی در ایستگاه فضایی ناسا

حمید برنجی: عضو پژوهشگران ایستگاه فضایی ناسا

 قاسم اسرار: عضو هیئت مدیره ایستگاه فضایی ناسا

کاظم امیدوار: عضو پژوهشگران ایستگاه فضایی ناسا

رضا غفاریان: مهندس لابراتوار نیرو محرکه جت ایستگاه فضایی ناسا

پروفسور پرویز معین: رئیس موسسه مرکزی تحقیقاتی دانشگاه ناسا در آمریکا

پروفسور صمد حیاتی: عضو هیئت مدیره ایستگاه فضایی ناسا

 خانم آزاده تبازاده: دانشمند ارشد فیزیک ایستگاه فضایی ناسا

عبد الحمید کریمی: فعالیت در بخش ساخت موشک های فضایی در ناسا

خانم دکتر مقدم: فعالیت در آزمایشگاه پیشرانش جت بر روی رادارها در ناسا