سامسونگ و آی‌بی‌ام می‌توانند آستانه نانوصفحات را با ترانزیستورهای عمودی، جا به جا کنند

در می 2021، ما پیشرفتی در زمینه مواد نیمه هادی داشتیم که شاهد ایجاد تراشه ای بودیم که می تواند “پایان” قانون مور را به عقب بیاندازد و شکاف توانایی بین چین و ایالات متحده، در زمینه 1- را بیشتر کند. که به این تراشه ها، تراشه های نانومتری گفته می شود.

این پیشرفت در تلاشی مشترک با مشارکت مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT)، دانشگاه ملی تایوان (NTU) و شرکت تولید نیمه هادی تایوان (TSMC) که بزرگترین سازنده تراشه های پیشرفته در جهان است، انجام شد. هسته اصلی این پیشرفت، فرآیندی بود که در آن از بیسموت نیمه فلزی برای ساخت نیمه هادی های زیر سطح 1 نانومتر (nm)،  استفاده می کرد.

اکنون، آی‌بی‌ام و سامسونگ ادعا می‌کنند که در طراحی نیمه‌رساناها نیز پیشرفت کرده‌اند و بر اساس بیانیه‌ای که توسط IE به دست آمده، مفهوم جدیدی را برای چیدن ترانزیستورها به صورت عمودی بر روی یک تراشه انجام داده اند .این ترانزیستور ها، ترانزیستورهای اثر میدان انتقال عمودی (VTFET) ، نامیده می شود و ترانزیستورها به صورت عمود بر یکدیگر قرار دارد در حالی که جریان به صورت عمودی در جریان است.

این یک تغییر بزرگ نسبت به مدل‌های امروزی است که در آن ترانزیستورها روی سطح سیلیکون قرار می‌گیرند و سپس جریان الکتریکی از سمتی به سمت دیگر جریان می‌یابد. با انجام این کار، IBM و سامسونگ امیدوارند قانون مور را فراتر از آستانه نانو صفحات گسترش دهند و انرژی کمتری را هدر دهند.

از نظر پردازنده چگونه خواهد بود؟ در پاسخ به این سوال، آی‌بی‌ام و سامسونگ بیان می‌کنند که این ویژگی‌ها نسبت به تراشه‌های طراحی‌شده با ترانزیستورهای FinFET، عملکرد را دو برابر می‌کنند یا ۸۵ درصد انرژی کمتری مصرف می‌کنند. اما این دو شرکت تنها کسانی نیستند که این نوع فناوری را آزمایش می کنند.

طبق گزارش رویترز ، اینتل همچنین در حال آزمایش تراشه‌هایی است که روی هم قرار گرفته‌اند . پل فیشر، مدیر و مهندس ارشد گروه تحقیقاتی اینتل در مصاحبه ای به رویترز گفت: «با چیدن دستگاه ها مستقیماً روی هم، ما به وضوح در حال صرفه جویی انرژی در منطقه هستیم . ما در حال کاهش طول اتصالات و صرفه جویی در مصرف انرژی هستیم که این امر نه تنها مقرون به صرفه تر، بلکه باعث عملکرد بهتری نیز می شود.»

این پیشرفت ها نتایجی را به همراه دارد که باعث خواهد شد تلفن های همراه با یک بار شارژ هفته ها بدون شارژ به سر ببرند و همچنین برای فعالیت‌های انرژی‌بری مانند استخراج کریپتو عالی هستند . 

اما پس از آن، ممکن است خود را در یک پارادوکس Jevon نیز ببینیم ، که زمانی رخ می‌دهد که پیشرفت تکنولوژی، کارایی استفاده از یک منبع را افزایش می‌دهد، اما نرخ مصرف آن منبع نیز به دلیل افزایش تقاضا افزایش می‌یابد. آیا این چیزی نیست که به نوعی در مورد ارزهای دیجیتال اتفاق می افتد ؟