همراه ما باشید در ای نیوز مدیا تا در مورد یک کشف جدید و مهیج با شما صحبت کنیم.
یک تیم بین المللی از محققان، فسیل تخم دایناسوری را کشف کرده اند که تخمین زده می شود حداقل 66 میلیون سال قدمت داشته باشد و جنین نسبتاً سالم و سالمی در داخل آن وجود دارد.
طبق بیانیه مطبوعاتی دانشگاه بیرمنگام بریتانیا، این فسیل سرنخ های مهمی در مورد تکامل ویژگی هایی که در پرندگان امروزی می بینیم ارائه می دهد.
Waisum کارشناس ارشد، یکی از نویسندگان اولیه مطالعه و محقق در دانشگاه می گوید: “ما در مورد این کشف بسیار هیجان‌زده هستیم. این کشف در شرایط عالی حفظ شده است و به ما کمک می‌کند به سوالات زیادی در مورد رشد و تولید مثل دایناسورها با آن پاسخ دهیم.”
این جنین در سال 2000 در گانژو در جنوب چین پیدا شد. ساختار سنگی که جنین در آن یافت شده متعلق به دوره کرتاسه پسین بود که از 100 تا 66 میلیون سال پیش، زمانی که دایناسورها قبل از رویداد انقراض دسته جمعی بر خشکی تسلط داشتند.
این فسیل اولین بار به عنوان فسیل مشکوک به تخم طبقه بندی شد، اما در سال 2010، زمانی که موزه تاریخ طبیعت سنگی Yangliang در حال ساخت بود، کارکنان آن را به عنوان فسیل تخم دایناسور شناسایی کردند. پس از آماده سازی نمونه های بیشتر، جنین فسیل شده به نام Baby Yangliang نامگذاری شد.
این موجود با طول حدود 10 اینچ (27 سانتی متر) از سر تا دم، در داخل یک تخم 6.7 اینچی (17 سانتی متری) دراز کشیده شده است.
بر اساس جمجمه عمیق و بدون دندان، این نمونه به عنوان اویراپتوروسور، تروپودهای پردار – دایناسورهایی با سه اندام پا و استخوان های توخالی طبقه بندی شده است.
در بیانیه مطبوعاتی آمده است که این دایناسورها همچنین دارای اندازه‌های منقار متنوعی هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا انواع مختلف رژیم غذایی مانند گیاه‌خوار، گوشتخوار و همه‌چیزخوار را داشته باشند و از بستگان نزدیک پرندگان امروزی محسوب می‌شوند.
فسیل شدن مراحل رشد جنین را زیاد مختل نکرده و جنین در موقعیت منحصر به فردی قرار دارد که قبلاً در دایناسورها شناسایی نشده بود.
سر آن در زیر بدن قرار دارد، پاها در دو طرف و پشت آن در امتداد سمت صاف تخم مرغ خمیده است.
این وضعیت به نام “تک زدن” در پرندگان امروزی نیز دیده می شود. پرندگان امروزی که توسط سیستم عصبی مرکزی کنترل می شوند، درست قبل از جوجه ریزی این موقعیت را به خود می گیرند.
تحقیقات روی پرندگان امروزی نشان داده است که جنین هایی که در این موقعیت قرار نمی گیرند، از آنجایی که با موفقیت از تخم خارج نمی شوند، احتمال بقای کمتری دارند.
تا همین اواخر، جابجایی به عنوان ویژگی منحصر به فرد پرندگان در نظر گرفته می شد. با این حال، در پرتو این کشف، تیم تحقیقاتی اکنون فرضیه جدیدی را مطرح کرده است که این رفتار ممکن است صدها میلیون سال پیش در تروپودها تکامل یافته باشد. اکتشافات بیشتر فسیل‌هایی که به خوبی حفظ شده‌اند احتمالاً این موضوع را بیشتر روشن می‌کند.
این مطالعه در مجله iScience منتشر شد .
